راس رابرتس: این‌که کسی با رانت‌‌خواری و تحصیلِ امتیازهای ویژه‌ی دولتی از جیبِ منی که مالیات‌ می‌دهم پولدار شده باشد، مرا به خشم می‌آورد. اما اگر کسی پولدار شده باشد، چون چیزی شگفت‌انگیز خلق کرده و ارزشی به زندگی دیگران افزوده، آن وقت دیگر ثروت او مایه‌ی خشم و رشک من نیست. استدلال من این است که وقتی ما به «فوربس ۴۰۰» [یعنی فهرست مجله‌ی فوربس از ۴۰۰ آمریکایی صاحب بیشترین ثروت] نگاه می‌کنیم، یا همان یک‌درصدی‌ها، بله، ملاحظه می‌کنیم که بسیاری از این‌ها درآمدشان و ثروت‌شان با آهنگی بیش‌تر از آهنگ رشد اقتصاد افزایش یافته، اما توضیح این پدیده این نیست که این‌‌ها دیگرانی را استثمار کرده‌اند، یا ساختار حکم‌رانی شرکت‌های خصوصی عیب و ایرادی پیدا کرده. به نظر من، توضیح‌ش این است که به واسطه‌ی جهان‌گستر شدن شبکه‌ی اقتصاد این امکان برای اینان فراهم شده که برای شمار افزون‌تری از مردم خلق ارزش کنند. مثال مورد علاقه‌ی من ورزش است. لیونل مِسی امروز فوتبالیست بزرگ دنیا است. درآمدی که امروز مِسی تحصیل می‌کند تقریباً سه برابر درآمدی است که چهل سال پیش پِلِه در اوج فوتبال‌ش در می‌آورد. توضیح سه برابر بودن... - طـیــّب