من به هیأتِ «ما» زاده شدم/
به هیأتِ پُرشکوهِ انسان/
تا در بهارِ گیاه به تماشای رنگین‌کمانِ پروانه بنشینم/
غرورِ کوه را دریابم و هیبتِ دریا را بشنوم/
تا شریطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدرِ همت و فرصتِ خویش معنا دهم/
که کارستانی از این‌دست/
از توانِ درخت و پرنده و صخره و آبشار/
بیرون است./
Derang,
Sima,
زیادنام(ع),
دونده دوي استقامت,
پُرحــررف,
ghazaal,
❦ ❧ رازِ شب,
دوران,
and
giga
liked this
انسان زاده شدن، تجسّدِ وظیفه بود:/
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن/
توانِ شنفتن/
توانِ دیدن و گفتن/
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن/
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان/
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی/
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت/
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی/
تنهایی/
تنهایی/
تنهایی عریان.//
انسان/
دشواری وظیفه است./
- نافرمانی مدنی
21 آذر هشتاد و هشتمین زادروز شاملوی بزرگ
- نافرمانی مدنی
شخم بهاری
- نافرمانی مدنی
من به هیأتِ «ما» زاده شدم/ به هیأتِ پُرشکوهِ انسان/ تا در بهارِ گیاه به تماشای رنگین‌کمانِ پروانه بنشینم/ غرورِ کوه را دریابم و هیبتِ دریا را بشنوم/ تا شریطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدرِ همت و فرصتِ خویش معنا دهم/ که کارستانی از این‌دست/ از توانِ درخت و پرنده و صخره و آبشار/ بیرون است.
- نافرمانی مدنی